Meğer lohusalık denen şey gerçekten varmış.! İnsan başına gelince farkediyor. Ben maalesef lohusalığı sağlıklı bir şekilde atlatamadım. 2. ayın sonunda müzmin bir hastalık baş gösterdi, velhasıl çok ağladım çok üzüldüm ama sonunda anne sütünü kesmek zorunda kaldım. Yaklaşık 1,5 aydır Ada en azından 4 ay annesütü alabilsin diye tedaviyi bekletiyorum. Bugün Mamaya başlamamızın 3. günü. İlk gün akşam rutinimizden sonra ilk mamasını verdim, daha önce denediğimiz için hiç problem çıkmayacağını düşünüyordum ama öyle olmadı. Bizim bıdık itiraz hakkını kullandı ve sadece 30ml içti. 150-180 içmesi gerekirken 30 tabii stres yarattı bizde, sabaha aç kalkacak nasıl olsa içer derken, biraz arrttırdı 90ml içti. Neyseki bu artış bizede moral verdi demek ki gittikçe artacak diye düşündük. Ama henüz içmesi gerektiği kadar içmiyor, e tabii hal böle olunca ben de henüz rahatlayamadım.
Hiç annesütü ememeyen bebekleri düşünerek kendimi avutmaya çalışıyorum, ama yinede bunu atlatmak benim için kolay olmadı. Hamileliğim boyunca kendi kendime uyguladığım katkı maddesi almama perhizi şimdi çok anlamsız geliyor. Sonuçta içtiği süt tamamen yapay.!
Ama zaten hayat biz planlar yaparken başımıza gelenlerden ibaret, değil mi.!?
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder