Haftasonunu Körfezde geçirdik, Nefise Ananenin duası vardı. Cumartesiden gittik, gece üçümüz birlikte yattık. Daha önce ilk defa İzmirde birlikte yatmıştık, üçümüz de alışık değiliz yani:) Ama en çok Ada yadırgıyor, istemiyor bizi aynı yatakta. Bütün gece itektirip tekmeleyip durdu bizi. Arkadaşlarımdan gördüğüm kadarıyla bir kere alışınca vaz geçirmek çok zor oluyormuş, bu yüzden biz hiç denemedik evde. Gerekte olmadı zaten, herkez kendi yatağında.

Kalabalıkta pek huysuzluk yapmadı gene, herkezle oynadı. Çıkmadan önce uykusu gelmişti, yolda uyusun hem o hem biz rahat edelim diye uyutmadık. O zaman biraz huysuzlandı ama genel olarak gayet iyi idare etti.

İlk defa bir köpek gördü bu kadar yakından. Camın arkasından pamuğa seslenip konuştu onunla.

Bugün dünden beter hertaraf kar, araba çıkmıyor, pusetlede yürünecek gibi değil. Evdeyiz yine:(

Turp seviyoruz:))

Geçenlerde Selma ile öğle yemeği yerken bize turp kesmiştim. İştahla yemeğimizi yerken Ada bize turp yerken dikkatli dikkatli bakıyordu, versek mi acaba falan derken verdik eline bir dilim limonlu turp. Ben yiyeceğini hiç tahmin etmemiştim.! bizimki turbu katur kutur yüzünü buruştura buruştura yemesin mi? Dün yine sofrada turp vardı verdim, yine yedi minik prenses.

Yani günün notu bizim minik prenses TURP SEVİYOR.!

Dün Teyzemlere öğle yemeğine davetliydik Adayla, Ada öğle uykusunu yaptıktan sonra apar topar gittik. Bir haftadır dışarı çıkmadığımız için çok sevindi, hazırlanırken hiç huysuzluk yapmadı aç olduğu halde. Teyzeme bayılıyor, gözünü ondan alamıyor ve her gittiğimizde çok dikkatli ve isteyerek iletişim kurduğu için mutlaka yeni birşey öğreniyor ondan.

Bu arada kaç gündür yazıcam unutuyorum Ada'nın alttan 4. dişi kendisini bayağı bir attı dışarı. Şimdi Üstten iki tane göründüm görünücem durumunda, ama bu ikli biraz zorluyor bebişimi. Akşamları bazen uykusunda bağırıyor :(

Bugün üzücü bir haber var, dün akşam Tolga'nın anneannesini kaybettik. Umarım daha çok mutlu anlarla geçen neredeyse bir asırlık bir ömür. Nur içinde yat sevgili Nefise Anane...

Fotoğraf son kurban bayramından, Ada'nın en son 10 aylık halini görmüştü.

Nefise Ananenin kaybıyla birlikte yaşayan yanlız insanlar olduğumuzu tekrar hatırlattı. Ne kadar az şey biliyoruz birbirimiz hakkında, ne kadar da yanlız yaşıyoruz...

Ada bu ay boyunca çok hızlı gelişim gösterdi. Artık ona söylediğim çoğu şeyi gayet güzel anlıyor. Ama konuşma biraz azaldı, dikkatle dinliyor hep ve anlarsa söylediğimi yapıyor. Al-ver olayını çözdük ama sadece al=aaa diyor. Süte ve suya emme diyor bu ara. ve sürekli ece - ada - anne diyor, bazen tam yerinde bazende olur olmaz zamanlarda sürekli ağzında bu üç kelime. Aslında anneden önce baba ve dede demişti ama şimdi hiç söylemiyor. Kapı ve telefon çalınca artık ayırt edebiliyor ve tepki veriyor, dün akşam benim cep telefonum çalmış ben içerdeyken "ecee" demiş bana doğru bakıp, İpoşun dediğine göre bana haber vermek istemiş telefonun çaldığını.

Artık minik prensesin odasında daha çok vakit geçiriyoruz. birlikte birşeyler yapacaksak hemen kitaplarını getiriyor, tabi benimde çok hoşuma gidiyor kitaplarını sevmesi. Kendi kendine yaptığı en uzun süreli oyun oyuncak dolabındakileri bir bölmeden diğerine taşımak, bu sırada uzun zamandır oynamadığı bir oyuncağını görüse ona dalıp oynuyor sonra devam ediyor:)

Yemek ile ilgili yasaklarımız kalktı demiştik, yani artık herşeyi yiyebilir ve normal inek sütü içebilir. Yemek kısmı tamam ama süt işini halledemedim henüz. Yemeğini genelde kendisi yiyor, ben arada kaşığını doldurmasına yardım ediyorum. Çok ender de ben yediriyorum, o da bu arada oyun oynuyor:)

Yürüme çalışmaları son hız devam ediyor. Hiçbir şeye tutunmadan adımlar atabiliyor, annemin aldığı ittirgeçle bütün evi dolaşabiliyor. Hele o ittirgeçle sıkıştığında kendini kurtarması var çok şeker:)))

Soğuktan ve hastalıktan çıkmadıkça bana da miskinlik çöktü sanırım, dışarı çıkmak gözümde büyüyor bu ara. Tek başıma hem Adayı hem çantaları taşıyıp bagajdan puseti indirip birde adayı yerleştirmek çok zorluyor beni artık. Asansörsüz ev bu bakımdan çok zor oldu gittikçe de zorlaşıyor. Alışveriş yapıp eve çıkamadığım gibi Ada dışarda uyuduysa uyndırmaya kıyamadığım için ya kapının önünde oturuyorum ya da sokaklarda dolanmaya devam ediyorum. Bu soğukta ikiside zor.

Ada'nın ilk yaşıt arkadaşı Hüma da doğum günü partisindeydi :)

Parti.!

Ada'nın ertelenen doğum gününü bu cumartesi kutladık. Kalabalıktan huysuzluk yapar, yorulunca nasıl uyuturum mızmızanırsa falan diye düşünmüştüm ama korktuklarımın hiç biri olmadı. Sabah kısa bir uyku yapmasına rağmen misafirler gidene kadar efendiliğini bozmadı. İlgiden ve alakadan son derece memnundu:))

Sonradan unutmamak ve isteyenlere kaynak olması için buraya not edeyim, pastasını Keyifli Tatlar'dan ısmarladık. Tek kelimeyle süperdi. Süslemeleri vs zaten fotoğraflardan gördüğünüz gibi ama onun dışında pastası çok lezzetliydi, içinde kullandığı fıstıklar çikolata kaplı drajeydi ve damla çikolata kullanmıştı, kreması kesinlikle iç bayıcı değildi. Herkez çok beğendi. Soframızın devamı İpek ablamın ve annemin elindendi. Sevgili Esra da partimizin temasına uygun çok güzel süsler getirdi bize. Özellikle kapı süsümüz süperdi.!

Yeni yıla doğum günü partimizle başlamayı beklerken, Ada hasta oldu. Bu ilk ciddi hastalığımız, yani şimdiye kadar antibiyotik kullanmak zorunda kaldığımız ilk durum. Başta kuru bir öksürükle başladı, tabi Dr.umuza gittik hemen, bir hafta böyle geçmiştiki ertesi hafta bir de üstüne ateşi çıkmaya başladı. Tekrar gittik tabi hemen kan testi yapıldı, virüs kapmışız. Bizim için kötü olan bu ikinci virüs.! 3 gün ilaçlarla bile 40' ateşi vardı minik prensesin. Neyseki atlattık dünden beri keyfimiz yerinde. Doğum günü partimizi de hafta sonuna erteledik.
Bu arada Ada 1 yaşını doldurdu:)) 78cm ve 10,350gr. artık yemek için herşey serbest. Ama kaynamış suya ve tuz perhizine devam ediyoruz. Herşeyi kendi kendine yemek istiyor. Minik kaşık ve çatalıyla yemek yemesi çok şeker. Önlük ve yere yaydığım gazeteler benim işimi biraz olsun kolaylaştırıyor. Yürümek üzere, ortalarda adım atmaya başladı. İskemleleri ve annemin getirdiği tekerlekli ittirgeci kullanarak odanın için rahatlıkla dolaşıyor. Bir de kanepelere çıkmaya başladı. Tabi bu tehlikeli çünki yüksekte olduğunu düşeceğini pek algılamıyor şimdilik.

Yeni Yıl.!

Koca bir yılı minik mucizemle geride bıraktık:)) Evde çekirdek aile çok güzel bir yılbaşı akşamı geçirdik.

Cumartesi kahvaltımızı yaptıktan sonra Ada babasıyla dolaşmaya çıktı bende evi topladım hazırlıkları yaptım. Sonra dışarıda buluştuk ve son sokak işlerimizi hallettik ve eve döndük. Sırayla hepimiz giyindik süslendik ve soframızı hazırladık. Ada'nın uykusu gelmeden hediyeleşme ritüelimizi yaptık ve tabi minik prensesimizle ilk yılbaşımızın bol bol fotoğraflarını çektik. Ada ile yılbaşı sofrasında daha uzun zaman geçirmek istediysek de minik bebişim saati gelince fazla dayanamadı.. Adayı yatırdıktan sonra fotoğrafları da çekmiş olmanın rahatlığıyla eşorfmanlarımıza bürnmüştük kii komşularımız Şahinde ve Uğur geldi, yeni yıla hep birlikte girdik.

Umarım bu yıl minik prensesim Ada ile sağlıklı, mutlu, huzurlu, eğlenceli, öğrenme dolu, yeniliklerle dolu bir yıl geçiririz.