Kartal pazarında tanıştığımız bir aile "kenan bey binicilik klübünden" bahsetmişti, çoktandır aklımızdaydı keşfetmek. Bahçesi büyük değil ama tavukları-horozları, çimlere attıkları masaları ve pony ve midilli tipi atlarıyla Adanın çok hoşuna giden bir yer oldu. Veee ilk binişini yaptı minnoşum... 

Çok ihmal etmişim yazmayı.. Koca bir ay neler oldu neler...
Ada bezi artık sadece akşamları kullanıyor. Öğlen uykularında arada bir kaza olsada, uykusu hafif olduğu için genelde tuvaleti geldiğinde uyanıyor.Geçenlerde dışarı çıkmadan evvel "kızım çişini yap dışarı çıkıcaz" dedim, bana "ben dışarda da yapabiliyoyum çişimi.!" dedi. Herşeyi ama herşeyi söylüyor, neredeyse hiç yanlış anlamlı yada tuhaf cümle kurmuyor. Her şey yerli yerinde anlamlı..Ama merdiven/tırmanmak halaa "dido" ekmek halaa "emek" ayakkabı da halaa "ayabak" :))
Bu aralar seslere karşı çok duyarlı, karşımızda da inşaat başladı. Makinalar çalıştıkça korkuyorum korkuyorum diye arka odalarda oturtuyor beni. Ama neyseki geçen ayki huysuzluğu yok. Çok daha iyi anlaşıyoruz, ve artık kendi kendine çok güzel vakit geçirmeye başladı. Hoşuna gitmeyen bir iş yapıyorsam odasına gidip kendi kendine oynuyor. 
Havalar hala bir kapalı bir açık, hava güzelse parka gidiyoruz. Hala en favori kaydırak :))