Bugünlerde minik prenses minik bir cadıya dönüştü :) Ne dersem hayır diyor, ne yaparsam yapayım tutturacak birşeyi buluyor... bu durumun yaşının yani gelişiminin bir parçası olduğunu biliyorum, ama yine de katlanması çok zor.!
Dün uykudan sonra teyzem geldi ve caddeye yürüyüşe çıktık. Önce barış büfede birşeyler yedirmeye çalıştım 3 lokmadan fazla birşey yediremedim. neyse azılarımızda yolda ondandır belki deyip üstelemedim. Söylenip duruyordu, yağmur atıştırdığı halde biraz deşarj olur diye "seni göztepe parkına götürelim" dedim çok sevindi. Taa oraya kadar yürüdük, birde baktık ki parkı hala bitirmemişler..! Parkın genel hali bitmiş ama çocuk parkını bitirmemişler..! yani parka sadece çocuk ve yaşlıların gittiğii düşünürsek, bahar da gelmiş ..öncelikli olması gereken kıytırık çocuk kaydıraklarını neden yerleştiremedikleri belli değil.
Tabi minik prenses için bu çok büyük bir hayal kırıklığı oldu:( ve işte o an cadıya dönüştü:)))) Kendini yerlere atmalar mı istersiniz, başını alıp gitmeler mi.."tutma beni" diye bağırmalar. Yerden kaldırıp pusete binmeye ikna edemediğim için benim başka parka gitme tekliflerim işe yaramadı. Neyseki Tolga yakınlardaydı, geldi bizi aldı, sahilde bir parka gittik de biraz rahatladı. Akşam kendi yemeğini yedikten sonra benim yemek yememe itiraz etmeler başladı, neymiş onunla oynayacakmışım. Babasının yemeği bittiği için o oynamayı teklif etsede kabul görmedi ve yine kıyametler koptu. Sonunda banyoda suyla oynayıp sakinleşti ve pestil gibi yatıp uyudu minnoşum.
Bugün yine devam ediyor huysuzluk, hava kötü evdeyiz, parkada gidemiyoruz.!
Sen kızı caddede dolaştırırsan o da caddetikisi gibi takılır sosyete o sen bilmezsin::))) caddekızı o çok yemek yiyemez caddeye aykırı::))))
YanıtlaSil